Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;

Quid adiuvas?: Ita nemo beato beatior.
Itaque fecimus.: Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
A mene tu?: Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Tenent mordicus.: Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Primum divisit ineleganter;: Si enim ad populum me vocas, eum.
Bork: Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Sed fortuna fortis; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Si quae forte-possumus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Totius enim quaestionis eius, quae habetur de finibus bonorum et malorum, cum quaeritur, in his quid sít extremum et ultimum, fons reperiendus est, in quo sint prima invitamenta naturae;

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Verum hoc idem saepe faciamus.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Quam ob rem turpe putandum est, non dico dolere-nam id
quidem est interdum necesse-, sed saxum illud Lemnium
clamore Philocteteo funestare, Quod eiulatu, questu, gemitu,
fremitibus Resonando mutum flebiles voces refert.

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut
dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si
illud, hoc;